نگرانی بانوان متشبث بدخشان از بهر کمرنگ شدن بازار پروسس لبنات
خبرگزاری پیگرد – کابل افغانستان
سه‌شنبه ۲۲ عقرب ۱۴۰۳
نوشته شده توسط:خاطره ستایش یفتلی
شماری از بانوان متشبث در بدخشان از کمرنگ بودن بازار خرید و فروش و پروسس لبنیات درین ولایت ابراز نگرانی کرده و از حکومت سرپرست می‌خواهند تا زنان مشتبث را حمایت نمایند.
آمینه رحیمی، مادر نه فرزند و آموزگار در مکتب لیسه نسوان دخترانه الجهاد، که ۲۵ سال تجربه تدریس دارد، از وضعیت کنونی کسب و کار و پروسس لبنیات خود در ولایت بدخشان نگران است.
او هشت سال قبل با سرمایه گذاری ۱۵ هزار افغانی شروع به این کار کرده می‌گوید: «در ابتدا، کار پروسس لبنیات پر رونق بود و توانستم به هدف خود برسم که شیر را از تمام قریه‌ها جمع‌آوری می کنم و به ماست تبدیل کرده و به دوکان‌ها بفروش می رسانیم و در گذشته، فروش روزانه من حدود ۴۰۰۰ افغانی بود، اما اکنون کسب و کارش رونق گذشته را ندارد و وضعیت اقتصادی خانواده ما تحت فشار قرار گرفته است.
بانو رحیمی در ادامه گفت: همسرم اکنون متقاعد است و خودم مسئول تأمین امرار خانواده خود هستم « اکنون ۱۵ بانو با من در این کار مشغول‌اند، که بیشتر شان دختران محروم از تحصیل هستند.»
او علاوه بر پروسس لبنیات، برای این دختران محروم زمینه کاری خیاطی نیز فراهم کرده است تا بتوانند در کنار این کار، مهارت‌های جدیدی بیاموزند. «آرزوی بزرگ من اینست که فرزندانم تحصیل کنند و در آینده بتوانند مثل من خودکفا شوند.»
کرشمه یک تن از دختران بازمانده از تحصیل و از کارگران این دوکان، از مشکلاتی که در این حرفه دارد صحبت کرده می‌گوید: «من سه سال است که به بطور رضاکارانه اینجا کار می‌کنم، هدف من یادگیری پروسس لبنیات است وخوشبختانه کم‌کم یاد گرفته‌ام. ولی مشکل بزرگ ما اینست که امتیازی نداریم و امیدوارم کسب و کار استاد رونق بگیرد تا شاید بتوانند به ما کمک مالی کنند.»
تهمینه، یکی دیگر از رضاکاران، نیز دیدگاه مشابهی نسبت به این کسب کار دارد و می‌گوید: «من از قریه ترگنی ساعت ۶ صبح می‌آیم و تا ۴ عصر کار می‌کنم امیدوارم هر چه زودتر تمام مهارت های کاری را یاد بگیرم و خودم یک دوکان راه‌اندازی کنم.»
با این حال بانو رقیه، یک تن از مشتریان این دوکان، از کیفیت محصولات لبنیاتی بانوان متشبث ابراز رضایت کرده و از فعالیت این بانوان ستایش می‌کند، او می‌گوید: «ما هر روز صبح شیر چای می‌کنیم و شیر را از اینجا می‌خریم، وقتی مهمان داریم، مسکه و قیماق می‌خریم و برای بچه‌ها همیشه ماست می‌برم و از کار این بانوان سخت‌کوش بسیار خوشحال و افتخار می‌کنم.»
لازم به ذکر است که، پس از حاکمیت دوباره امارت اسلامی و وضع محدودیت های تحصیلی و شغلی شماری از زنان به تجارت رو آورده و همواره از حکومت سرپرست خواسته اند تا محدودیت‌ها را برداشته و زمینه فعالیت بیشتر را برای آنان فراهم ساخته و آنان را مورد پشتیبانی و حمایت قرار دهد.
