پر رونق شدن صنعت چرم گری در بدخشان
خبرگزاری پیگرد:ولایت بدخشان
نوشته شده توسط خاطره ستایش یفتلی
چهارشنبه ۲۱ سنبله ۱۴۰۳
محمد فایق که لیسانس ادبیات انگلیسی از دانشگاه بدخشان است، مدت چهار سال میشود که مصروف تهیه بوت، چپلی، موزه دوزی از چرم است.
او همراه با برادرش، این کسب را از پدر فرا گرفته و با پول اندک برای فرار از بیکاری این کار را آغاز کرده است. او، در این باره میگوید: “ پدرم از دوران کودکی در بخش صنعت چرم گری 50سال عمرش را وقف رشد این صنعت کرده است.”
محمد فایق از چرم معمولا بوت، چپلی، جرمق، موزه بزکشی، قطار اسلحه….. مطابق فرمایش مشتری می‌سازد.
به گفته وی، چرم وطنی را از ولسوالی های رستاق، چاه آب تخار، خرام و تلی بوت را از ولایت کابل تهیه میکند.
او، بابرادرش روزانه سه جوره بوت آماده می سازد، چون مراحل ساخت بوت خیلی دشوار بوده و نمی‌توانند دریک شبانه روز بیش از این کار کنند.
با این حال، درآمد روزانه آنان تاچهار هزار افغانی و ماهانه درحدود 30هزار افغانی بوده که با این پول امرار معیشت میکنند.
احمد ادریس یکی از مشتریان دایمی محمد فایق میگوید: ” مدت دوسال میشود که مشتری دایمی یونیس بوتیک هستم. ازبوت و چپلی چرمی همیشه استفاده میکنم که هم کیفیت خوب دارد و هم داوم بیشتر دارد ودر عین حال پا را خوب نگه می کند.”
تمنا تلاش یکی دیگری از مشتریان محمد فایق می گوید که:” من همیشه وقت برای شوهرم از بوت ها چرمی سفارش میتم و از پدر و برادرم خواستم که دیگر از کفش ها وطنی استفاده کنند بخاطر که شوهرم که ازش استفاده کرده، از کیفت راحتی و دوام آن رضایت داشته و از مردم و هموطنانم تقاضا میکنم که از تولیدات وطنی استفاده کنند نظر به کفش ها خارجی کیفیت و دوام بالای دارند. “
این در حالیست که، با روی کار آمدن پیشرفت‌های تکنالوژی و استفاده مردم از کفش های رابری و پلاستکی، صنعت چرم گری به رکود جدی مواجه شده و مردم اندک ازکفش های چرمی وطنی استفاده میکنند.
