نا امیدی ورزشکاران زن نبست به وضعیت موجود در افغانستان
خبرگزاری پیگرد کابل افغانستان
نوشته شده توسط :شهناز سعیدی
سه‌شنبه ۲۶ ثور ۱۴۰۲
با سرنگونی نظام جمهوریت و روی کارآمدن دوباره امارت اسلامی، که محدویت های را در قبال فعالیت های خانم ها در پیش گرفت اکنون شماری از بانوان ورزشکار از وضیعت پیش آمد ابراز نا امید کرده و می گویند که امارت اسلامی هر چی زودتر برای آنها اجازه فعالیت ورزشی دهند تا مردم انگیزه ای برای ادامه زندگی در افغانستان داشته باشند.
آرزو احمدی، دختری که بیش از هشت سال در رشته “جوجیتسو” کار کرده است پس از ممنوعیت ورزش بر زنان دچار نا امیدی شده است.
بانو احمدی عضو تیم جوجیتسو و مبارزات آزاد افغانستان می گوید:《 وقتی در هرات جنگ بود خیلی نگران بودم و ذهنم درگیر این بود که اگر امارت بیاید چی بلایی بر سر ما خواهد آمد، ولی با آن هم با انرژی می آمدم و تمام ترس هایم را با دویدن و تمرین فراموش می کردم.》
وی در ادامه افزود: در اوایل حکومت امارت اسلامی، باز هم در رشته ورزشی ام فعالیت داشتم و همه روزه تمریناتم را انجام میدادم دیری نگذشت که دستور بسته شدن باشگاه های ورزشی زنانه نیز از سوی حکومت سرپرست صادر شد. از آن روز به بعد دچار افسردگی شدید شدم و هر روز نسبت به روز قبل افسرده تر می شوم.》
بانو احمدی همچنان گفته:《حالا دیگر هیچ امیدی برای آینده ندارم و خیلی از شب ها را به خاطر آرزوهایم و اینکه همه آن ها به خاک یکسان شده است گریه میکنم سهم دادن زنان در تمام ابعاد، نیاز مبرم جامعه است و من از امارت اسلامی می خواهم تا محدودیت وضع شده بر بانوان برداشته شوند تا مردم انگیزه ای برای ادامه زندگی در افغانستان داشته باشند.》رویا (مستعار) یکی دیگر از بانوان ورزشکار در رشته مبارزات آزاد می گوید:《با آمدن امارت نه تنها تمام اهداف و آرزوهای که در عرصه ورزش داشتم به باد فنا رفت بلکه به شدت نگران امنیت خود و خانواده ام هستم.》
با این حال، حفیظ الله عباسی معاون اسبق فدراسون جوجیتسو و مبارزات آزاد افغانستان که فعلا در پاکستان است می گوید:《شرایط برای خانم ها خیلی سخت شده است وضعیت روحی شان خیلی خوب نیست.》
آقای عباسی که مربی ۲۰۰ شاگرد از طبقه ذکور و ۶۰ شاگرد از طبقه اناث در افغانستان بوده، می گوید: پس از آمدن امارت در افغانستان نه تنها شاگردانش که زنان و دختران بودند دیگر به تمرین نیامدن بلکه خودش هم اجازه تمرین دادن شاگردانش که بانوان بودند به دلیل محدودیت های حاکم در افغانستان را، نداشته است.
این همه در حالیست، که در دو دهه گذشته زنان در بیشتر ۲۵ رشته ورزشی از مجموع ۵۱ رشته ثبت شده در ریاست تربیت بدنی افغانستان فعالیت داشتند که در رشته های مختلف مسابقات بین المللی توانسته بودند مدال کسب کنند. حدود پنج هزار ورزشکار زن تا قبل از سقوط نظام جمهوری در ریاست تربیت بدنی افغانستان ثبت شده بودند و اکنون با سرنوشت نا معلوم روبرو اند .
